دلنوشته اي از جنس دلتنگي

چقدز خوبه که اينجا هست

چقدز خوبه که هنوز يه جايي هست بتونم دلنوشته بنويسمو بذارم

ديروز روز مادر بود و من شديدا احساس دلتنگي کردمو ميکنم

دسترسي ندارم که برم سر مزازش تا سنگ سرد مزارشو لمس کنمو آروم بگيرم

ديروز پا به پاي مادرشوهرم سراغ تک به تک مادرايي  از فاميل که ديگه تو اين دنيا نبودند رفتيم

مادر بزرگاي همسرم  خاله ها و مادر بزرگ پدرشوهرم

روي تک تک اين قبور دست کشيدمو بهشون تبريک روز زن گفتم و فاتحه دادم اما اين دله لامصب آروم نميگيره

الان با اينکه يه مادرم شدم تموم اميد يه بچه اما دلم به شدت هواي مامانو کرده و تمام قد دارم اشک ميريزم

کاش ميشد بزرگ نشي کاش با غم دوري  ميشد اشنا نشي اونم اينجور دوري ها که هيچ رقمه به وصال نميرسي مگر اينکه پيمانه ي عمر سر بياد

وقتي بابا رفت دلم به مامان قرص شد الان که نيست متلاطمم کاش ميشد زمان برگرده به عقب و يه بار ديگه ميشد کنارت بشينم

تماس دستات لابلاي موهام چقد لذت بخش و آرامشبخش بود هر بار سر ريجانو نوازش ميکنم ياد نوازشاي تو ميوفتم

دلم برا داشتنت لک زده چرا نميشه حتي توي خوابام چند دقيقه اي داشته باشمت؟؟

کلي حرف نزده دارم مامان صبحها ريحان وقتي بيدار ميشه اول به عکس تو و بابا سلام ميده و باهاتون حرف ميزنه

انگار اون داره از نزديک ميبينه دوتاتونو

دلم برا صداي دوتاتون تنگ شده صداي دوتاتون

مامان ميدوني همين حالو برا بابا دارمو داره بدتر ميشه هرچي داريم به روز پدر نزديک ميشيم؟؟!!

دوتايي همو اون دنيا پيدا کرديدو ديگه سراغ بچه هارو نميگيريد

تورو خدا به خوابم بياين

تورو خدا!!!